به گزارش فبنا، یکی از مهمترین چالش‌های حوزه روابط کار و دغدغه شورای عالی کار در پایان هر سال، موضوع تعیین حداقل دستمزد است. برابر ماده 41 قانون کار، حداقل دستمزد باید بر اساس نرخ تورم و سبد هزینه معیشت به گونه ای تعیین شود که حداقل‌های زندگی یک خانوار کارگری را تامین کند.
حداقل مزد، حقوقی است که همه ساله توسط شورای عالی کار بر اساس مفاد قانون کار تعیین و ابلاغ می شود و کارفرما مجاز به پرداخت میزان کمتر از آن برای کار با حداکثر ساعات کار قانونی نیست.

مطابق بررسی‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نسبت حداقل دستمزد سالانه کارگران در سال 1399 به متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری 30 درصد و خانوارهای روستایی 53.3 درصد بوده است؛ این در حالی است که حداقل دستمزد سالانه کارگران نسبت به متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری35.3 درصد و خانوار روستایی 64.2 درصد بوده است.

متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری در سال 1397 مبلغ 43 میلیون تومان و در سال 1398 حدود 54 میلیون تومان بوده که به بیش از 74 میلیون تومان در سال 1399 رسیده و نشان می دهد که درآمد سالیانه خانوارهای شهری در سال گذشته نسبت به دو سال قبل از آن رشد داشته است.

متوسط هزینه سالانه خانوارهای شهری نیز از 40 میلیون تومان در سال 1397 و 48 میلیون تومان در سال 1398 به بیش از 63 میلیون تومان در سال گذشته رسیده و از افزایش چشمگیر هزینه های خانوار حکایت دارد.

به گزارش فبنا، نتایج این پژوهش نشان می دهد که سال گذشته هر خانوار شهری بیش از 74  میلیون تومان در سال درآمد داشته و بیش از 63 میلیون تومان هزینه کرده است.
هزینه سالانه یک خانوار روستایی نیز طی سال گذشته حدود 35 میلیون تومان بوده در حالی  که 42 میلیون تومان درآمد در سال به دست آورده است.