به گزارش فبنا، در واقع دامداری اگرچه در شرایط مطلوب شغل پردرآمدی است، اما به جهت اینکه تولیدی است که با موجودی زنده سروکار دارد، به خودی خود شغل سختی هم است، حال اگر شرایط نامناسب باشد این سختی ها چند برابر می شوند، سرمایه های چند تنی به خطر می افتند و دامدار به چه کنم چه کنم می افتد. دام موجود زنده ای است که باید غذا بخورد، مراقبت شود، به موقع واکسن دریافت کند و حتی به موقع کشتار شود، اما وقتی شرایط نامناسب می شود نظم پرورش دام به هم می خورد و ضررهای سنگین به دامدار تحمیل می شود.

در سال های اخیر تقریبا تمامی دمداران کشور از جمله دامداران استان مرکزی در این شرایط نامناسب به سر برده اند و گاه کار آنقدر بیخ پیدا کرده که گرسنگی دام ها و نبود نهاده به موضوع بغرنجی تبدیل شده و در نهایت دامدار عطای دامداری را به لقای مشکلاتش بخشیده و دام هایش را فروخته است و تمام.

در حال حاضر دامداران با مشکلات عدیده ای از جمله کمبود و قیمت بالای نهاده، نوسانات قیمت بازار و افزایش قیمت های جانبی مواجه شده اند، در این شرایط برخی از این شغل خارج شده و سرمایه خود را به بخش های دیگری برده اند و برخی هم متاسفانه ورشکست شده اند.

سروکار داشتن با موجود زنده به عنوان یک محصول آنهم وقتی پای امنیت غذایی مردم به میان می آید ابعاد و حساسیت های بالایی به خود می گیرد و هر کدام از این ابعاد پیچیدگی ها و هزینه های خاص خودشان را بر دوش تولیدکننده می گذارند.

دامپروری با چالش های زیادی مواجه شده، چالش هایی که تحت تاثیر تحولات اقتصادی و البته سیاسی کشور مدام شکل عوض می کنند و چاله ها و چاه هایی را در مسیر فعالان این بخش ایجاد می کنند.

محمد یکی از دامداران در استان مرکزی در خصوص مشکلات دامداری می گوید: دامداری شغل آبا و اجدادی ماست و از بچگی با دام سروکار داشته ایم به همین دلیل همین حرفه را ادامه داده و شغل پدر را در پیش گرفتم.

وی افزود: سال های پیش بازار دامداری بازار خوبی بود تا اینکه مشکلاتی ایجاد شد و بازار را دگرگون کرد و کار به جایی کشید که در حال حاضر برخی از دامداران ورشکسته شده‌اند و بسیاری از آنها در مرز ورشکستگی قرار دارند.

محمد اضافه کرد: این شرایط ناشی از هزینه‌های بالای تولید و نگهداری است. گران بودن نهاده و نبود بازار مناسب از مهم‌ترین عواملی هستند که گریبان‌گیر اقتصاد دامداری ها شده اند.

وی ادامه داد: این بازار بی رمق رو به نابودی است و باید برای خروج از این شرایط فکری می کردم پس با توجه به اینکه بازار ماشین و مسکن رو به صعود است، نیمی از دام هایم را فروختم و نیسان خریدم، این نیسان اگر در گوشه حیاط بماند سود بیشتری از گاوهایی دارد که هرروز باید خوراک بخورند. در حال حاضر نیمی از سرمایه ام در کنار دام ها چادر بر سر دارد و آفتاب می گیرد.

این دامدار ادامه داد: برای خوراک باقی دام ها دچار مشکل هستم و تاکنون بخشی از طلای همسرم را فروخته و خرج خوراک دام ها کردم، اگر وضع این چنین پیش برود ترجیح می دهم تمام دام ها را به طلا تبدیل کنم تا شاید خیالم از بابت سرمایه ام راحت شود. من تخصصی در حرفه دیگری ندارم لذا نمی توان شغلم را هم تغییر دهم.

محمد با اشاره به اینکه همه وعده حل مشکل را می‌دهند، اما در عمل کاری انجام نمی‌دهند، گفت: میزان سهمیه‌ای که به دامدار تحویل داده می‌شود کفاف نیاز دام‌ها را نمی دهد. فشار روی دامداران استان زیاد است و اگر این روال بخواهد ادامه پیدا کند آینده صنعت دامپروری استان نگران کننده می‌شود.

دامدار دیگری نیز پیش از این در گفتگو با ایسنا، از فروش 40 راس گوساله برای سیر کردن 60 راس دیگر و فروش طلاهای همسر و ماشینش برای ادامه فعالیت دامداری اش سخن گفته و افزوده بود: یکی از دامداران داوود آباد سال گذشته 600 راس دام سنگین داشته ولی حالا تعداد دام هایش به 250 راس رسیده و به گفته خودش تا پایان سال به 150 راس نیز خواهد رسید و این یعنی فاجعه برای تولید!  

به گزارش فبنا، شرایط دامداری در استان مرکزی شرایط نگران کننده ای است و از آنجا که صنعت دامداری مستقیما با خوراک مردم سر و کار دارد، شرایط نامطلوب این صنعت نگرانی های بسیار را پدید می آورد.

دامداران تا آنجا که بتوانند با فروش دیگر سرمایه ها و حتی تعدادی از دام ها سعی می کنند برای دام های گرسنه باقیمانده شان غذا تامین کنند ولی چون غذا کمیاب و گران شده عموم آنها توان غلبه بر شرایط  نامساعد را ندارند، پس دام های باقیمانده را می فروشند و از با خروج از بازار نابسامان تولید، خانه و زمین و خودرو می خرند تا مگر در بازار نابسامان‌تر این کالاها، فارغ از دردسرهای تولید، سودهای آسان کسب کنند.

آنچه وضعیت را نگران کننده تر می کند، گران شدن بی وقفه گوشت قرمز و پیش بینی هایی است که در چنین شرایطی در خصوص کمبود گوشت در سال آینده به گوش می رسد و باید برای جلوگیری از تحقق این پیش بینی ها کاری کرد.