به گزارش فبنا، و به نقل از  عصر مالی، بازارهای وام بین بانکی، نهادهایی هستند که بانک‌ها برای دوره مشخص در چارچوب آن به یکدیگر وام می‌دهند. بسیاری از وام‌های بین بانکی دارای سررسید یک هفته و کمتر و اغلب "وام‌های یک شبه" هستند. انجام عملیات استقراض در این بازارها بر مبنای "نرخ سود بین بانکی" انجام می‌شود.
در ابتدای سال نرخ سود بین بانکی زیر 10 درصد بود، اما هم اکنون نرخ سود بین بانکی حدود 22 درصد است که طبق گفته‌های رییس کل بانک مرکزی قرار است نرخ 20 درصد اجرایی شود. بانک‌ها نیز توافق کرده اند با توجه به شرایط برخی از بانک‌های ناتراز، نرخ سودبین بانکی را حداکثر 20 درصد تعیین وعملیاتی کنند.
تغییرات نرخ سود بین بانکی می‌تواند در افزایش و کاهش نرخ سود بانکی موثر باشد؛ بنابراین نظارت و کنترل بر نرخ سود بین بانکی توسط بانک مرکزی می‌تواند در پایین نگه داشتن نرخ سود بانکی موثر باشد.
هرچه نرخ سود بین بانکی بالاتر باشد، رشد نقدینگی تندتر خواهد بود. حال از آنجاکه بانک مرکزی در پی مهار تورم است، پس باید با روش‌هایی رشد نقدینگی را کنترل کند. یکی از راهکارهای کاهش تورم، کاهش نرخ سود سپرده‌ها و تسهیلات است. نرخ سود هم با نرخ بهره بین بانکی مرتبط است، از همین رو چنانچه مسیرش کاهنده باشد می‌تواند به اهداف تورمی بانک مرکزی کمک کند.

تاثیر نرخ سود بین بانکی بر دیگر بازارها
روزانه 2300 تا 2400 میلیارد تومان نقدینگی در اقتصاد کشور خلق می‌شود.
یکی از موتورهای رشد نقدینگی، نرخ بهره بین بانکی است. وقتی نرخ سود بین بانکی متعادل باشد، در یک بازه زمانی مشخص تمام نرخ‌هایی که تحت تاثیر نرخ سود قرار دارند، به تدریج متناسب با آن تعدیل می‌شوند.
زمانی که نرخ سود در بازار بین بانکی تعدیل شده باشد، در حقیقت یکی از عوامل نقدینگی تاحدودی کنترل می‌شود و اثر مثبت آن را بر بازارسرمایه شاهد خواهیم بود. دلیل اصلی هم این است که انتظارت تورمی در آینده کاهش می‌یابد.
اما وقتی نرخ به صورت دستوری و بالای 22 درصد تعیین می‌شود این انعطاف‌پذیری را از دست می‌دهد. نرخ سودهای بالا در نظام بانکی، انگیزه را از نقدینگی برای ورود به بازار سرمایه و تامین مالی بنگاه‌های تولیدی در بازار سرمایه می‌گیرد.
نرخ سود پایین علاوه بر اینکه موجب کاهش نرخ تسهیلات بانکی برای بنگاه‌های تولیدی می‌شود، بر کاهش قیمت تمام شده تولید و سودآوری آن‌ها اثرگذار خواهد بود. نرخ بالای تسهیلات بانکی مهم‌ترین و اساسی‌ترین مشکل تولیدکنندگان و صنعت است وغیررقابتی شدن فضای تولید در داخل کشور و احتمال تعطیلی برخی از واحدهای تولیدی را به همراه خواهد داشت.
افزایش ریسک سرمایه گذاری از دیگر مشکلات نرخ سود بالای بین بانکی به شمار می‌رود، چراکه فعالیت‌های با ریسک بالا هستند که نرخ سود بالا را تامین و پرداخت می‌کند.
یکی دیگر از اثرات نرخ سود بالای بین بانکی، کنترل موجودی شبکه بانکی است، چراکه ممکن است بخشی از موجودی این شبکه به بخش‌های غیر مولد هدایت شود بنابراین افزایش نرخ بهره بین بانکی می‌تواند این میزان از نقدینگی را در سیستم بانکی نگهداری کند.