به گزارش فبنا، حامد تاملی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه شیوع ویروس کرونا از دو جهت بر فروش اسباب بازی تاثیر گذاشت، تصریح کرد: شرایط ناشی از کرونا در وهله اول پیک‌های فروش اسباب بازی را تغییر داد، چراکه یکی از پیک‌های اصلی فروش اسباب بازی اسفندماه است که در پی عدم حضور مخاطبان در فروشگاه‌ها در سطح شهر اتفاق نیفتاده و تقریباً با اندازه کمتر در اردیبهشت ماه محقق شد و برنامه تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان را بهم ریخت؛ چراکه اسباب بازی جزو کالاهایی است که مردم ترجیح می‌دهند آن را لمس کنند و تجربه کاربری آنی داشته باشند تا تصمیم به خرید بگیرند؛ بنابراین فروش اینترنتی افت فروش را جبران نمی‌کند.

وی ادامه داد: از طرف دیگر به دلیل عدم حضور مردم در فروشگاه‌ها به طور کلی خرید اسباب بازی کمتر شده و برخی از تولیدکنندگان تولیدشان را به یک پنجم کاهش دادند. البته ممکن است بسته به نوع محصولات، تولید برخی هم بیشتر شده یا ثابت مانده باشد.

وی افزود: با کاهش درآمدها در پی شیوع ویروس کرونا و افزایش نرخ ارز کالاهای غیرضروری از سبد خانوار حذف شده که یکی از آن‌ها کالاهای فرهنگی است. با توجه به اینکه اسباب بازی در کشور ما هنوز کالای لوکس محسوب می‌شود جزو اولین کالاهایی بوده که از سبد خانوار حذف شده و شاهد ریزش جدی در بین مشتریان بودیم.

این کالا فرهنگی است

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی با بیان اینکه اسباب بازی اولین کالایی است که در بدو تولد در اختیار کودک قرار می‌گیرد، تصریح کرد: رشد کودک متصل به کیفیت اسباب بازی است و هر انسانی قبل از کتاب با اسباب‌بازی مواجه است. با این وجود کتاب به عنوان یک محصول فرهنگی دیده شده که حمایت‌های جدی از آن صورت می‌گیرد که چنین حمایت‌هایی در زمینه اسباب بازی وجود ندارد.

وی خاطرنشان کرد: البته ما موافق حمایت‌های بی‌ضابطه و بدون نگاه اقتصاد نیستیم، اما نیاز است که اسباب بازی به عنوان کالایی فرهنگی شناخته شود تا تولیدکنندگان هم جدی‌تر در حیطه فرهنگی اسباب‌بازی وارد شوند و در کنار تولید اسباب بازی با کیفیت، محتوای فرهنگی خوبی هم ارائه دهند. البته تولیدکنندگان اسباب بازی در ایران غالباً همین طرز فکر را دارند اما حمایتی از آن‌ها صورت نمی‌گیرد؛ تا حدی که برای معرفی اسباب بازی در صدا و سیما باید سدهای زیادی را رد کنند، اما با وجود این که ناشران هم اتفاق اقتصادی می‌برند این مشکلات در زمینه معرفی کتاب وجود ندارد؛ چرا که اسباب بازی با کالاهایی مثل چیپس و پفک مقایسه می‌شود و به عنوان کالایی فرهنگی دیده نمی‌شود.

وی افزود: بنابراین نیاز به تغییر نگاه به تولید اسباب بازی وجود دارد تا تسهیلات جدی‌تری در زمینه موانع کسب و کار هم در این صنعت دیده شود. برای مثال در حال حاضر تولیدکنندگان برای دریافت تسهیلات به عنوان سرمایه در گردش با مشکلات جدی روبه‌رو هستند، چراکه نمی‌توانند اثبات کنند که یک کالای ضروری است که باید تولید شود و در اختیار کودک ایرانی قرار گیرد؛ به ویژه در شرایط کنونی که واردات هم کاهش پیدا کرده و این خلاء کالای باکیفیت در بازار جبران شود. سرمایه تولید کنندگان داخلی در حال حاضر بیشتر می‌توان بازار داخل را پشتیبانی کند و برای گسترش تولید و افزایش صادرات نیاز به سرمایه در گردش و شهرک‌های صنعتی دارند، بنابراین اگر یک نگاه استراتژیک از سوی دولت وجود داشته باشد ایران به راحتی می‌تواندبازار اسباب بازی کشورهای منطقه را تامین کند.

تاملی با اشاره به هزینه بالای تحقیقات بازار، تصریح کرد: تولیدکنندگان در حال حاضر نمی‌توانند چنین هزینه‌ای را پرداخت کنند، اما به دنبال ایجاد هم افزایی هستیم تا این هزینه‌ها پرداخت و تحقیقات بازار در کشورهای مختلف انجام شود تا با هماهنگی با شرکای خوب صادرات گسترش یابد.

وی تصریح کرد: همچنین با توجه به اینکه نوسانات نرخ ارز باعث ریزش مشتریان و کاهش صادرات می‌شود، گسترش بازارهای صادراتی کار شرکت تولیدی نیست و نیاز به هم‌افزایی در بخش خصوصی و دولتی وجود دارد. البته موانعی که تحریم‌ها در زمینه صادرات ایجاد کرده همچنان وجود دارد و باید برطرف شوند.