به گزارش فبنا، الگوی زیست‌بوم ملی اشتغال با هدف ایجاد سالانه یک میلیون شغل در دستور کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی قرار دارد و در آن به تولید از منظر اشتغال نگاه ویژه‌ای شده است؛ بر این اساس، اشتغال‌های پایدار متناسب با مزیت‌های ملی، محلی و منطقه‌ای و تولیدات با اشتغالزایی بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.

حجت عبدالملکی - وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی- در این باره می‌گوید: در زیست بوم ملی اشتغال، دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی، به عنوان تنظیم‌ کننده، سیاستگذار، ناظر، هدایت‌گر و حامی عمل کرده و نقش اصلی را مردم ایفا خواهند کرد.

به گفته وی، با حمایت، هدایت و حمایت بخش دولتی، جریان‌های مردمی، کارگران و کارفرمایان و کارآفرینان در زیست بوم ملی اشتغال نقش موثری خواهند داشت.

عبدالملکی، یکی از ویژگی‌های انجمن‌های صنفی را جهت‌دهی به آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، مهارتی و تخصصی می داند که می‌تواند بسترهای مناسب برای آموزش‌های مهارتی ایجاد کنند.

وزیر کار، هدایت نیروهای متخصص به واحدهای تولیدی را از دیگر ویژگی‌های این انجمن‌ها عنوان کرده و با اشاره به آشنایی افراد شاغل در واحدهای تولیدی و صنفی از ظرفیت‌های موجود می گوید: با ورود نیروی متخصص جدید، اصناف تقویت می‌شوند و مطالبات صنفی را پیگیری می‌کنند که این امر نقش‌شان را در بازار و حاکمیت تقویت خواهد کرد.

در روزهای اخیر و در راستای اجرای طرح زیست بوم ملی اشتغال با همکاری دستگاه‌ها و نهادها، وزارت کار با کانون عالی انجمن های صنفی کارگران تفاهم نامه همکاری امضا کرد.
انجمن‌های صنفی کارگران ایران بیش از 1400 انجمن دارند و می‌توان از ظرفیت آنها در طرح زیست بوم ملی اشتغال استفاده و کارگران متخصص آنها را سازماندهی کرد.

کارشناسان حوزه کار، تشکل های کارگری و کارفرمایی و شرکای اجتماعی را بازوی مشورتی وزارت کار می‌دانند و معتقدند: شالوده وزارت کار به حیات تشکل‌ها وابسته است و هر چه تعداد شرکای اجتماعی افزایش یابد، امنیت کارگر در محیط کار نیز ارتقا می‌یابد.

بر اساس گزارش‌ها از ابتدای روی کار آمدن دولت سیزدهم بیش از 448 تشکل اعم از شوراهای اسلامی کار، انجمن­‌های صنفی کارگری و کارفرمایی و مجمع نمایندگان کارگران تاسیس شده که از توجه ویژه دولت به جایگاه تشکل‌ها در مناسبات روابط کار حکایت دارد.

به گزارش فبنا، مخاطب زیست‌بوم اشتغال را افراد بیکار و افراد فاقد شغل شایسته تشکیل می دهد. این الگو به موضوعاتی همچون زیرساختهای اشتغال، بازار فروش و تامین مالی می پردازد و در آن، نوع بیکاری افراد و وضعیت فعالیت واحدها و بنگاه‌ها مورد بررسی‌ قرار می گیرد. در زیست‌بوم اشتغال نهادهای حاکمیتی، قوانین، بخش خصوصی و تولید در یک مجموعه قرار می‌گیرند و اگر این هم افزایی اتفاق بیفتد، می توان هم برای افراد بیکار مطلق شغل ایجاد کرد و هم مشاغل افرادی که فاقد شغل شایسته هستند را به سمت پایداری برد.